انرژی سنگ بنای فرهنگ و تمدن امروزی میباشد که یک عنصر ضروری برای به طور تقریبً آحاد شغل های انسانی را مهیا می نماید. برای جنگ با ارتقاء تقاضا برای انرژی، جابجایی از سوخت های فسیلی به سوخت های تجدیدپذیر در سراسر دنیا تجارب گردیدهاست. تجزیه بی هوازی آشغال های آلی را می شود به تیتر یک مسیر استوار برای ایجاد سوخت گازی تجدیدپذیر که معمولاً تحت عنوان بیوگاز شناخته میشود، در لحاظ گرفت [1]. یک جایگزین بالقوه برای گاز طبیعی بر اساس فسیل (75-98٪ CH4) بیوگاز میباشد که عمدتا از CH4 (50-65٪) و CO2 (35-45٪) ساخته شده میباشد [2]. براین اساس بیوگاز قادر است تحت عنوان یک منبع بسیار اساسی متان تجدید پذیر در حیث گرفته خواهد شد. وجود CH4 بیوگاز را به یک سوخت قابل احتراق تبدیل می نماید در حالی که CO2 ضمن غیر قابل احتراق بودن، تراکم پذیری آن را در آنجا با طاقت فرسا کردن ذخیره سازی در ظروف محافظت می نماید [3]، [4]، [5]. به این ترتیب، جداسازی CO2 و بقیه ناخالصیها مانند H2S و ارتقای آن به بیومتا خرید کف شوی با محتوای CH4 دست کم 90٪ اصلی میباشد. بیوگاز ارتقاء یافته دارنده خواصی شبیه گاز طبیعی میباشد که قادر است جایگزین سوخت های فسیلی گردد و کاربردهای بسیار کلان خیس و نفیس تری مانند سوخت خودرو دارااست [6]. یکسری طریق مطلوب برای جداسازی CO2 بیوگاز به خواسته ارتقا آن به سطح گاز طبیعی وجود داراست. بین اشکال طرزها مانند جذب فیزیکی و شیمیایی، جذب نوسانی فشار و دما، تبرید برودتی و فناوری غشایی، شستشوی آب یک کدام از ارزانترین و معمولیترین فناوریهای جانور برای ارتقای بیوگاز میباشد [7]، [8]. فناوری شستشوی آب با سهم به طور تقریبً 35 درصدی در بازار ارتقا بیوگاز به صورت کبیر ای اعمال میشود [9].
پروسه شستشوی آب بر طبق جذب فیزیکی گازهای جان دار در آب میباشد. نیروی محرکه این مراحل تفاوت حلالیت CH4 و CO2 در آب میباشد. CO2 بیشتر از CH4 در آب حل میشود. از دید تئوری، در STP، حلالیت CO2 در آب (0.609 × 10-3 مول کسر) به طور تقریب 26 موازی بیشتر از CH4 (0.277 × 10-4 مول کسر) میباشد [10]، [11]. CO2 به معیار قابل توجهی در آب حل میشود، در صورتیکه که CH4 به مقدار معدود جاری ساختن میدهد. با ارتقا فشار پروسه، این اختلاف بیشتر میگردد و CO2 سریعتر و به مقدار بیشتری جذب می گردد. تفاوت در حلالیت CH4 و CO2 در آب در فشارهای 1 توشه و 10 توشه در جدول 1 توضیح داده گردیده است.
انرژی سنگ بنای فرهنگ و تمدن امروزی میباشد که یک عنصر ضروری برای به طور تقریبً آحاد شغل های انسانی را مهیا می نماید. برای جنگ با ارتقاء تقاضا برای انرژی، جابجایی از سوخت های فسیلی به سوخت های تجدیدپذیر در سراسر دنیا تجارب گردیدهاست. تجزیه بی هوازی آشغال های آلی را می شود به تیتر یک مسیر استوار برای ایجاد سوخت گازی تجدیدپذیر که معمولاً تحت عنوان بیوگاز شناخته میشود، در لحاظ گرفت [1]. یک جایگزین بالقوه برای گاز طبیعی بر اساس فسیل (75-98٪ CH4) بیوگاز میباشد که عمدتا از CH4 (50-65٪) و CO2 (35-45٪) ساخته شده میباشد [2]. براین اساس بیوگاز قادر است تحت عنوان یک منبع بسیار اساسی متان تجدید پذیر در حیث گرفته خواهد شد. وجود CH4 بیوگاز را به یک سوخت قابل احتراق تبدیل می نماید در حالی که CO2 ضمن غیر قابل احتراق بودن، تراکم پذیری آن را در آنجا با طاقت فرسا کردن ذخیره سازی در ظروف محافظت می نماید [3]، [4]، [5]. به این ترتیب، جداسازی CO2 و بقیه ناخالصیها مانند H2S و ارتقای آن به بیومتا خرید کف شوی با محتوای CH4 دست کم 90٪ اصلی میباشد. بیوگاز ارتقاء یافته دارنده خواصی شبیه گاز طبیعی میباشد که قادر است جایگزین سوخت های فسیلی گردد و کاربردهای بسیار کلان خیس و نفیس تری مانند سوخت خودرو دارااست [6]. یکسری طریق مطلوب برای جداسازی CO2 بیوگاز به خواسته ارتقا آن به سطح گاز طبیعی وجود داراست. بین اشکال طرزها مانند جذب فیزیکی و شیمیایی، جذب نوسانی فشار و دما، تبرید برودتی و فناوری غشایی، شستشوی آب یک کدام از ارزانترین و معمولیترین فناوریهای جانور برای ارتقای بیوگاز میباشد [7]، [8]. فناوری شستشوی آب با سهم به طور تقریبً 35 درصدی در بازار ارتقا بیوگاز به صورت کبیر ای اعمال میشود [9].
پروسه شستشوی آب بر طبق جذب فیزیکی گازهای جان دار در آب میباشد. نیروی محرکه این مراحل تفاوت حلالیت CH4 و CO2 در آب میباشد. CO2 بیشتر از CH4 در آب حل میشود. از دید تئوری، در STP، حلالیت CO2 در آب (0.609 × 10-3 مول کسر) به طور تقریب 26 موازی بیشتر از CH4 (0.277 × 10-4 مول کسر) میباشد [10]، [11]. CO2 به معیار قابل توجهی در آب حل میشود، در صورتیکه که CH4 به مقدار معدود جاری ساختن میدهد. با ارتقا فشار پروسه، این اختلاف بیشتر میگردد و CO2 سریعتر و به مقدار بیشتری جذب می گردد. تفاوت در حلالیت CH4 و CO2 در آب در فشارهای 1 توشه و 10 توشه در جدول 1 توضیح داده گردیده است.